Oysa bahar gibiydi sesiniz. Bahar gibiydi sesinizdeki o tını. Tüm hücrelerimi yeniden canlandırıyordu, kış sonrası yeniden hayat bulan bitki örtüsü gibi.
Peki ya gülüşünüz? Merak ediyorum da, can verebilir mi ölmüş bir kalbe?
Bilmem farkında mısınız, gülüşünüz ile tekrar hayata bağlayabiliyorsunuz kendinden hiçbir umudu kalmamış olan bir kalbi...
Susmasanız keşke. Sonsuz vaktiniz olsa ve sonsuz vaktim olsa, siz konuşsanız ben dinlesem.
Siz gülseniz, ben gülsem.
Siz gülümsedikçe ben hayata tekrar tutunsam.
Siz gülseniz ben ağlasam.
Siz güldükçe ben sarılsam tüm keşkelere ve tüm umutlara ve tüm hayallere ve tüm imkansızlıklara ve de tüm gözyaşlarına.
Siz gülseniz ben tekrar ve tekrar bağlansam.
Siz gülseniz ben sonsuzluğa karışsam.
Ardından bir yıldız kaysa gökyüzünden ve tek dileğim olarak dökülse dudaklarımdan isminiz. Söylerken bile tüm benliğimin sarsılmasına sebep olan isminiz...
yok yok üzmesin. bunun hepsi kurgu de miiiii :)
YanıtlaSilbilmem ki, kurgu mu? kim bilir? :))
YanıtlaSil